แบกเป้เที่ยวคนเดียวก็สามารถไปทำอะไรคูลล์ๆแบบนี้ได้ #ว่า

แบกเป้เที่ยวคนเดียวก็สามารถไปทำอะไรคูลล์ๆแบบนี้ได้ #ว่างป่าวไปเที่ยวกัน

อาสาสมัครสอนหนังสือเด็กๆที่แซมเบีย!!

สวัสดีครับทุกคน ขอแนะนำตัวคร่าวๆนิดนึงนะ ผมชื่อนอร์ธ เป็นเด็กใต้ จากจังหวัดตรัง ตอนนี้อายุ 24ปี เดินทางมาแล้วเกือบ 6 เดือน การเดินทางของผมค่อนข้างที่จะโหดหน่อยนึง เริ่มจากไทยผ่านเส้นทางธรรมชาติทางบกในทวีปเอเชียจนถึงประเทศสเปนในทวีปยุโรป เน้นรถบัส รถไฟ เรือ โบกรถเอาเป็นหลัก จากนั้นบินไปยังประเทศแอฟริกาใต้และเดินทางขึ้นมาเรื่อยๆและขณะนี้ผมกำลังใช้ชีวิตอยู่ในประเทศที่3 ของทวีปแอฟริกา ประเทศแซมเบีย

ตอนนี้ผมอยู่ ณ โรงเรียนแห่งหนึ่งทางชนบทห่างไกลของประเทศแซมเบีย ผมติดต่อครูใหญ่มาอยู่ที่นี่ เพื่อเป็นอาสาสมัครสอนหนังสือเด็กยากจน ด้อยโอกาส และเด็กกำพร้า เป็นเวลา 3อาทิตย์ คลาสแรกผมสอนศิลปะป้องกันตัวให้กับเด็กๆในคลาส Playground หรือถ้าภาษาไทยอาจจะแปลว่า คลาสเล่นอะไรก็ได้ ไม่ว่าจะเป็นกีฬา การละเล่น เต้น ร้องเพลง บนพื้นที่สนามหญ้าโล่งกว้าง ซึ่งเป็นคลาสที่น่าสนใจมาก เพราะเด็กๆในวัยนี้ควรเรียนรู้ผ่านการทำกิจกรรมสร้างสรรค์มากกว่าการเรียนรู้แค่เพียงทฤษฎีในห้องเรียน

เมื่อเช้าวานนี้เป็นการเริ่มสอนในห้องเรียนครั้งแรก ผมได้สอนเกรดโตสุดคือ เกรด7 บ้านเราเรียกว่า มัธยมศึกษาปีที่1 ตื่นเต้นเล็กน้อยเพราะไม่เคยสอนเด็กต่างชาติมาก่อน ไม่เคยสอนเป็นภาษาอังกฤษ มันเลยยิ่งทำให้ท้าทายความสามารถของตัวเอง เริ่มแรกเลยคือการพรีเซนส์ประเทศไทย เพราะที่นี่ไม่มีใครรู้จักประเทศไทยเลย บางคนบอกเคยได้ยิน แต่พอถามกลับว่า ได้ยินเกี่ยวกับอะไรบ้างก็ไม่มีใครตอบได้ รู้แค่ประเทศจีนประเทศเดียว ทุกคนที่นี่เลยเหมาว่าผมเป็นคนจีนซะงั้น น่าน้อยใจไหมหล่ะ 555+

วิชาแรกที่ผมสอนคือ วิชาสังคมศึกษา ค่อนข้างเป็นวิชาที่ถนัด เพราะหัวข้อที่นักเรียนต้องเรียนเมื่อวานนี้คือ ทวีปบนโลกใบนี้ ถนัดเลย เพราะผมมีความสนใจในเรื่องท่องเที่ยวและการเดินทางอยู่แล้ว เวลาดูแผนที่เมื่อไหร่ก็จะมีความสุขทุกครั้ง ไม่รู้นักเดินทางคนไหนเป็นบ้าง 5555+ จากนั้นสอนวิชาคณิตศาสตร์ ซึ่งค่อนข้างที่จะยาก เพราะบางที่ก็ไม่รู้ศัพท์เฉพาะเกี่ยวกับวิชาคณิตศาสตร์มากเท่าไหร่ และอธิบายยังไงให้เด็กๆเข้าใจ ดังนั้นคุณครูจึงต้องเริ่มสอนก่อน ผมพยายามสังเกตการสอนว่าเขาสอนยังไงและค่อยสอนต่อ

จากนั้นสอนวิชาภาษาอังกฤษ ซึ่งก็ไม่ยากมากเพราะสอนเรื่อง Noun = คน,สัตว์,สิ่งของ,สถานที่ ก็เลยสบายหน่อย แต่เริ่มแรกคุณครูต้องเปิดการสอนเหมือนกัน เพราะไม่รู้ว่าเขาเรียนถึงไหนกันแล้ว

คลาสตอนบ่ายเป็นคลาส Playground อีกครั้ง ครั้งนี้ไม่สอนศิลปะป้องกันตัวแล้ว เพราะอยากไปเล่นฟุตบอลกับทีมฟุตบอลของโรงเรียน ผมเลยขอโคร๊ชเล่นด้วย มันส์สุดๆ สนุกสุดๆ ทุกคนเล่นเก่งมาก อึดมาก ทั้งๆที่เล่นกันกลางแดดจ้า โครตร้อนอ่ะ คิดดูแดดในแอฟริกาอะ อากาศแห้งด้วย ไม่เหมือนบ้านเราเนอะ โฮ้มายกอท โครตเหนื่อย เหงื่อไหลท่วมตัว เล่นไปชั่วโมงกว่าๆ ขอเปลี่ยนตัวกับเพื่อนอาสาสมัครชาวออสเตรเลีย เขาลงไปเล่นได้ 10 นาทีออกนอกสนามเลย ถามว่าทำไมไวจัง เขาตอบโครตร้อน 5555+ แต่เด็กๆคงชินแล้วกับบรรยากาศแบบนี้

บรรยากาศและสภาพแวดล้อมที่นี่ดีมาก ทุกคนเฟรนลี่และน่ารักสุดๆ ทักทายกันตลอดเวลา How are you? เป็นคำพูดฮิตติดปากของคนที่นี่ ไม่ว่าจะเดินในโรงเรียน ในหมู่บ้าน หรือที่ไหนก็แล้วแต่ ทุกคนก็จะทักทายกันเสมอ เหมือนเพื่อนที่รู้จักกันมานาน นี่แหละคือเสน่ห์วิถีชีวิตของผู้คนในชนบท

ผมคิดว่าการเดินทาง ไม่ใช่เป็นไปเพียงเพื่อตัวเราเองเท่านั้น แต่การเดินทางยังสามารถมอบสิ่งดีๆให้กับคนอื่นได้ด้วย นับจากนี้คงมีอะไรสนุกๆให้ทำและให้ตื่นเต้นอีกเยอะแน่เลย ไว้มีโอกาสผมจะมาเขียนเล่าประสบการณ์การใช้ชีวิตที่นี่ให้เพื่อนๆตามกันอีกนะครับ บอกเลยว่ามีหลายอย่างที่อยากเล่ามาก แต่โพสต์นี้เริ่มยาวแล้ว บ๊ายย 😁😁😁

เพจ : หาตังค์เที่ยวรอบโลก

#สนับสนุนให้คนไทยออกเดินทาง

เรื่องและภาพโดย: คุณ Nohtnalahc Tton