#เรื่องเล่ากับการขี่มอไซค์เที่ยวคนเดียว)ระยะทางไกลครั้ง

#เรื่องเล่ากับการขี่มอไซค์เที่ยวคนเดียว)ระยะทางไกลครั้งแรกในชีวิต(แบบย่อๆและเท่าที่จะจำได้ครับ)
การขี่รถมอไซค์เที่ยวคนเดียวระยะทาง855กม.เป็นครั้งแรกกับสปาร์ค115i ด้วยความเร็วโดยประมาณ60-90/ชม.จากพระประแดง-แม่สาย
เริ่มต้นจากตลาดพระประแดง(น้ำเต็มถัง)ออกจากบ้านเวลาประมาณเกือบๆตี5. ขี่ไปทางเส้นราษบูรณะ ข้ามสะพานพุทธ ทะลุหัวลำโพง ออกมาทางเส้นพญาไท แล้วยิงยาวจนมาถึง5แยกลาดพร้าว จากนั่นก็วิ่งตรงยาว ผ่านดอนเมือง หลักสี่ รังสิต จนไปถึงเส้นแยกไปสายเหนือและอีสาน ก็ชิดซ้ายเตรียมเข้าสู่เส้นทางไปอยุธยา แล้วก็เตรียมแวะปั้มน้ำเติมไป80บาท เจอกลุ่มบิ๊กไบท์มาถามว่าผมจะขี่รถไปไหน ก็บอกว่าจะไปแม่สาย กลุ่มบิ๊กไบท์ก็ชวนคุยเยอะหลายเรื่องและผมก็ขอตัวออกตัวมาก่อนก่อนออกมากลุ่มบิ๊กไบท์ซื้อน้ำและM150ให้ผม หลังจากนั่นก็ไปต่อด้วยความเร็วประมาณ70-90แล้วแต่จังหวะถนนโล่ง ก็ขี่ตรงยาวจนไปแวะเติมน้ำมันรอบ2ก่อนถึงนครสวรรค์ประมาณ50กม. จากนั่นขี่ไปเรื่อยๆจนถึงนครสวรรค์ก็เลี้ยวขวา พร้อมจอดรถแวะกินข้าวพร้อมพักรถประมาณ30นาที มันจะบังเอิญไปหรือเปล่าก็ไม่รู้ผมก็มาเจอกลุ่มบิ๊กไบท์กลุ่มเดิมที่เจอที่ปั้มน้ำมันแถวอยุธยา ผมก็ไปคุย เขาคนขี่ยิ๊กไบท์บอกว่าเขาพึ่งมาถึงและพึ่งสั่งข้าวและพึ่งมานั่ง แล้วเขาก็เห็นผมมาถึง เขาบอกว่ารถผมแต่งมาหรือเปล่าทำไมตามมาไวมาก ผมก็บอกว่ารถผมเดิมๆขี่ไปก็ด้วยความเร็ว80-90/ชม.เอง และก็คุยนู่นนี้นั่น กลุ่มบิ๊กไบท์ก็ขออาสาขอเลี้ยงข้าวผมอีก1มื้อ หลังจากกินข้าวแล้วก็ทำการแยกย้าย ผมก็ขี่รถไปผ่าน(ระหว่างที่ไปผมจะแวะปั้มน้ำมันทุกๆระยะทางประมาณ150กม.)พิจิตร พิษณุโลก อุตรดิตถ์ และแพร่ และมาถึงร้องกวางตัดไปอำเภอง้าว จ.ลำปาง มาถึงตรงจุดนี้เวลาก็ปาไปประมาณประมาณ18.30กว่าๆได้(แวะเติมน้ำมันก่อนตัดเข้าไปเส้นนี้) ระยะทางตัดเส้นนี้จะมีระยะทางประมาณ77กม.(ดูจากป้ายบอกทางนะครับ)และตลอดสองข้างทางเป็นป่าเขา+เหว ข้อสำคัญถนน2เลนเป็นส่วนมาก จุดที่ชวนสยองมันมีอยู่ว่าผมขี่ไปด้วยความเร็วประมาณ50-70 ไปได้ครึ่งทาง(คืนเดือนมืดจะมืดสนิทไม่มีไฟฟ้าตลอดเส้นทางแต่ #ท้องฟ้าสวยมากเพราะดาวเต็มฟ้า)ไฟจากหน้ารถผมก็ส่องไปเจอคนยืนโบกรถข้างทาง ผมก็แกล้งทำเป็นไม่เห็นแล้วก็ขยับก้นไปนั่งท้ายๆเบาะรถมอไซค์และพยายามขี่ออกอยู่กลางถนนสาเหตุที่ไม่จอด เพราะ อย่างแรก มันเป็นป่าเขาและมืดมาก อย่างที่สองที่ไม่จอดเพราะตอนที่เขาโบกในมือเขาถือแขนข้างที่ขาดแล้วโบกรถ(จะผ่านจุดนี้ได้ต้องคุมสติกันดีๆเลยละครับ)ผ่านจากคนที่ยืนโบกได้ไปประมาณ100-200เมตรได้ ผมก็ไปเจอคนเดิมที่ยืนโบกรถผมมายืนโบกดักหน้าอีก บอกตามตรงสติผมเองก็เกือบแตกได้แต่ขี่ไปออกไปให้เร็วที่สุด แต่ก็ขี่ได้ไม่เร็วมากเพราะมันทั้งมืดและทางมันเป็นทางลาดลงและมีเหว จนแล้วจนรอดผมหลุดออกมาจากถนนเส้นตัดร้องกวาง-งาวออกมาเวลาประมาณเกือบๆ4ทุ่มได้ ออกมาก็จอดแวะตรงร้านขายอาหารตามสั่งตรงปากทางก็ไปคุยกับร้านค้าพร้อมสั่งข้าวมากิน เขาบอกมาว่าเส้นนี้หลัง18.00จะไม่มีรถมอไซค์วิ่งกันส่วนมากจะเป็นสิบล้อหรือไม่ก็พวกรถทัวร์วิ่งกัน รถส่วนตัวก็พอมีวิ่งบ้าง ข้อสำคัญแม่ค้าบอกว่าถนนเส้นนี้เคยมีคนขับรถตกเหวตาย และมีตายแบบนี้ทุกปี(แค่เล่าให้ฟังผมยังขนลุกเลย) หลังจากกินข้าวเสร็จก็ออกเดินทางต่อก็จะผ่านพะเยาและเข้าเขตเชียงราย สรุปแล้วการเดินจากพระประแดงจนถึงเชียงรายเวลาประมาณตี2กว่าๆเกือบๆตี3 ระยะทางโดยประมาณ 858กม. ใช้เวลาเดินทางทั้งหมดโดยประมาณ21ชม. กับเส้นทางที่พึ่งมาเป็นครั้งแรกแถมด้วยประสพการณ์ขนหัวลุกอีก
ไปครั้งนั่นเพราะความอยากไปถ่ายรูปงานดอกไม้เมืองหนาวกับดอกกุหลาบเฉลิมพระเกียติรัชกาลที่9

เรื่องและภาพโดย: คุณ Joe Sesaichon